Nadat ik zelf op mijn 14e te maken kreeg met onverklaarbare klachten nadat ik de Ziekte van Pfeiffer had, begon een lange zoektocht naar gezondheid. Allerlei labels heb ik door de jaren heen gekregen, ME / Chronische vermoeidheidssyndroom, Fibromyalgie, Spastisch darmsyndroom, allerlei overgevoeligheden, een angststoornis, HSP, chronische hyperventilatie… En hoewel dit mijn leven op zijn kop zette, heb ik in al die jaren ontzettend veel geleerd. Ik bewandelde het alternatieve pad, van behandelaar naar behandelaar. De eerste 15 jaar leerde ik vooral heel veel op fysiek gebied en de rol van geneeskrachtige voeding. De afgelopen jaren leerde ik veel meer over onze geest, bewust zijn, beperkende overtuigingen, meditatie en kalmering van het zenuwstelsel.
De labels heb ik allemaal losgelaten. Mijn inziens heeft het allemaal voornamelijk te maken met het zenuwstelsel. En leer ik deze nu steeds meer te kalmeren/reguleren, in plaats van op te jagen. Daarnaast heeft het veel te maken met zelfliefde/zelfacceptatie en het weer durven voelen en daar vertrouwen en veiligheid te ervaren, in plaats van in het hoofd. Stap voor stap van hoofd naar hart.
Bovenal ontdekte ik dat ieder mens uniek is, zijn eigen pad heeft. Met name de ayurveda leerde mij hier veel over. Er is geen one size fits all en hoewel we in essentie misschien allemaal gelijk zijn, betekent dit niet dat we hetzelfde zijn, functioneren en nodig hebben.
Ook leer ik nog steeds om meer in mijn eigen kracht te staan. Ik zocht genezing en antwoorden altijd buiten me in de hoop dat iemand mij kon fiksen. Inmiddels besef ik me dat anderen je bij kunnen staan en begeleiden, maar dat de antwoorden en jouw eigen genezende kracht in jouzelf zit.
Precies dit is waar ik nu graag anderen bij wil helpen. Zonder te beweren dat ik alle wijsheid in pacht heb. Ook ik ben nog steeds lerende en ik zou niet eerlijk zijn als ik schrijf en pretendeer dat ik ‘er ben’. Dat laatste is ook een illusie, weet ik nu. Want het gaat niet om het bereiken van een bepaalde staat – meer gezondheid, balans, geluk, verlichting. Het gaat om het nu aanvaarden, jezelf begeleiden en jouw eigen beste vriendin zijn.
Ook speelt spiritualiteit een belangrijk rol in mijn verhaal (wat dus ook wederom ‘mijn verhaal’ is, zoals iedereen zijn eigen verhaal heeft. Ik hoop enkel anderen hiermee te inspireren en te begeleiden). En waar ik eerst de spirituele zoeker was die zich focuste op het bereiken van verlichting – ik mediteerde me suf om van mijn angst af te komen, het te overstijgen – besef ik me dat het spirituele juist zó aards is. Het is zijn met alles wat er nu is, zonder het vast te grijpen en persoonlijk te maken. Ik wilde mijn persoonlijkheid, mijn innerlijke delen fiksen, in plaats van dat ik ze omarmde. Ik was bang voor mijn eigen gevoelens en emoties, want ik ervaar er zoveel en zo intens, maar inmiddels leer ik steeds meer en meer ze te omarmen en ze te zien als onder andere beschermers. Ze zijn ervoor me. Het is niet streven naar licht & liefde, maar het zijn met alles wat er is, het licht en het donker. Voor mij betekende dit de weg naar ‘beneden’, gronden, aarden.. emoties, gevoelens en gedachten doorstaan in plaats van vluchten naar je hoofd en overstijgen zoals bij vele spirituele stromingen wordt gedaan.
Spiritualiteit betekent voor mij nu het alledaagse leven, juist het aardse. Het genieten van de kleine dingen, de momenten met mijn gezin, zwemmen in het water voor onze fijne woonark, de kat aaien, die momenten. Ik haal daarbij veel vertrouwen uit de natuur. Daar vind ik kalmte en wijsheid. De cycli van de seizoenen, het weer, de maan… En de uitnodiging om hierop mee te varen (in plaats van alles maar manifesteren en altijd happy en on fire zijn, want dat is zó vermoeiend).
Deze lange reis heeft mij ontzettend veel over mijzelf als mens geleerd – en dit is ook nu een ongoing process – en leer ik steeds meer naar mijn lijf te luisteren. Te doen wat goed is voor mij, ipv wat ‘de maatschappij’ verwacht. Ik leer beperkende overtuigingen los te laten, goed voor mijn lijf te zorgen in plaats van mijzelf op te jagen. En hoe verder ik in dit proces kom, hoe meer ik er op durf te vertrouwen.
Een belangrijke factor die ik al die jaren miste is het contact met mijn eigen lijf. Mijn inziens begint heling daar en is dit contact onmisbaar als het om heling gaat. Het is de balans tussen het lichaam, geest, hart en ziel. Een continue dans. Na meer dan 15 jaar ‘zoeken en fiksen’ besefte ik mij uiteindelijk dat we al heel zijn en dat het nu vooral gaat om niet-doen (Wu Wei), minder je beste doen, lief zijn voor jezelf en vertragen. Rust en kalmte. Alles is al hier, stop met rennen, zoeken en fiksen. Helen? We zijn al heel, al compleet. Het gaat er om te Zijn met alles wat er nu is, zonder het vast te grijpen of uit te vergroten. We zijn immers gemaakt om alles te ervaren wat er is.